Esku zailduak

Eskulanetan edo bulegoetan diharduten pertsonek ordu asko pasatu behar izaten dituzte eskuetako mugimendu txikiak egiten, horrek eskumuturretako arazoak izateko dakarren erraztasunarekin. Karpoko tunela izeneko hezur-egitura izaten da gehien hondatzen dena, esku ahurraren aldetik. Ikus ditzagun, beraz, sindrome ezagun honen ezaugarriak; horiek ulertzearekin batera etorriko baita, ohiko legez, konponbidea zein izan daitekeen ikustea.

Irudika ditzagun atzamarretaraino doazen muskulu luzeak. Ukalondoan hasten dira eta beraietan parte bi bereiz ditzakegu: lehenengo hamabost bat zentimetroak haragi gorrizkoak dira, kizkurtzeko ahalmena duten zuntz muskularrezkoak alegia; hortik eskuaren puntara arteko tarteak, berriz, tendoizkoak dira eta ukalondoan sortutako mugimenduak atzamarretako hezurrei transmititzeko funtzioa dute. Eskumuturreko posizioa aldatu arren, transmisio hori berdin ematen da beti karpoko hezurren egitura bereziari esker: txirrika funtzioa betetzen dute, indarraren norabidea aldatuta.

Karpoa zortzi hezur txikiz osatua dago: escafoides, lunatum, triquetrum, pisiforme, trapecio, trapezoide, capitatum eta hamatum izenekoak. Horiek osatutako multzoa eskuarekin eta besaurrearekin artikulatuta dago; metakarpo, radio eta kubitu hezurrekin zehatzago esanda. Karpoko hezurrak osatutako multzoa estu-estu lotuta dago, baina ez da borobila: erretenak uzten ditu ahurretik nahiz eskugainetik, besaurretik datozen hogeitik gora tendoiek atzamarretara heltzeko bidea izan dezaten, hain zuzen ere. Erreten horiek lotailuz estalita daude, eta, horretara, bertatik pasatzen diren tendoiak estu-estu hartuta daude txirrikan, tunel batean bezala. Gainera, karpoko pasabideon forma eta kalibrea ez da beti berdina izaten: eskumuturrak egiten dituen mugimenduen arabera moldatu egiten dira, batzuetan nasaitu eta luzatuz, eta, besteetan, aldiz, estutu eta laburtuz. Zortzi piezaz osatutako prezisiozko egitura da karpoa.

Esan dugu tendoiak estu hartuta daudela txirrikaren erretenean. Egun santu guztia makinaz idazten pasatzen dugunean, adibidez, tendoien etengabeko mugimenduaren eraginez hantura txikiak gerta daitezke. Beste muskuluetan garrantzi handirik ez lukeena, arazo handia bihur daiteke tendoia pasabide estutik igaro behar denean. Hala, hanturak tendoia txirrikaren pareten kontra igurztea dakar, eta horrek hantura handiagoa eragiten du. Egoera kritiko horrek mina sortzen du, jakina, baina bestelako sintomak ere ager daitezke: ohikoena atzamarrak inurritzea izaten da, txirriketan zehar pasatzen diren nerbio eta odol hodien afektazioarengatik; horrez gain, sindromeak aurrera egin ahala, eskuko muskuluen atrofia agertuko da, gero eta nabarmenago. Esan behar da karpoko tunelaren sindromea jasateko faktore gehiago ere badaudela lanpostuaz gain: adibidez, karpoko hezurren egitura aurretik desorekatuta duten pertsonek errazago sufri dezakete.

Terapia fisikoaren aldetik lehentasun bat dago: tendoi handituaren eta txirrika estuaren arteko gatazka konpontzea, hanturaren kontrako neurriekin. Horrekin bakarrik pazienteek hobekuntza handia igarri ohi dute, eta, hala, hasiberriak diren sindromeetan karpoaren egitura aztertu eta berrorekatzea eta eguneroko posturak zaintzea nahikoa izaten da sarri arazoarekin amaitzeko. Kasu larriagoetan, ostera, terapia fisikoarekin batera beste tratamenduen premia ere egon daiteke (botikak, kirurgia). Edonola ere, zenbat eta denbora gutxiago igaro sintomak agertzen direnetik tratamendua eman arte, orduan eta emaitza hobeak lortu ahal izango ditugu.

Gaur8rako, 2011ko Otsailaren 18a